Jo Snijders heeft onder de naam Josn in Deurne mooie kunstwerken gecreëerd, deze zijn in 2011 en 2012 door zijn zoon gefotografeerd en gedocumenteerd.

Jo Snijders van brood- en banketbakker tot beeldend kunstenaar

Jo Snijders wordt geboren op 9 maart 1937 in de Walsberg waar zijn vader een bakkerij heeft. Hij overlijdt op 23 oktober 2011 in zijn eigen huis in de Walsberg, omringd door zijn familie . Daar tussenin heeft zich een leven afgespeeld wat ruwweg te verdelen valt in drie kwarten van een eeuw.

- Het eerste kwart stond in het teken van opgroeien en het voorbereiden op de toekomst als volwassene.

- Het tweede kwart stond in het teken van zijn professionele bakkerscarriere, het zelfstandig voortzetten van bakkerij Schiks in Deurne, met geleend geld samen met zijn compagnon Harrie Sonnemans en hun echtgenotes begin 1961. Vanuit de bakkerij van Schiks werd al snel een automatiek annex friture gestart:
S & S Snacks was geboren.
De automatiek richtte zich op het snel veranderende consumptiepatroon van de jongere generaties. Het succes van deze frituurzaak leidde tot meerdere zaken. In Helmond, Asten en in Deurne en omgeving werd S&S al snel een begrip in de jaren zestig. Omdat het goedkoper en misschien wel prettiger was om zelf friet te snijden werd er uitgebreid met een fabriek. Na het ontvangen van een receptuur voor Brabantse worstenbroodjes zorgde de productie ervan pas echt voor een groeiend bedrijf. Al vroeg had Jo door dat nieuwe productieontwikkelingen snel doorgevoerd dienden te worden om te blijven groeien. Het opstellen van een automatische productielijn betekende een efficiënter gebruik van de mogelijkheden. Als vroeg was hij ook met verbeteringen t.a.v. het milieu bezig, met het terugwinnen van de warme lucht in het ventilatiesysteem als gevolg. Trots was hij wat hij met zijn produkten presteerde. Zijn hoge kwaliteitsnormen leidde tot het winnen van een kampioenschap toen een warme bakker zíjn broodjes presenteerde omdat deze zelf geen tijd had om authentieke Brabantse worstenbroodjes te maken. Trots was hij met het binnenhalen van klanten waar veel moeite in gestoken moest worden door ze te overtuigen van de beste prijs- kwaliteitsverhouding door middel van keuringen en kwaliteitsrapporten. Trots was hij op zijn personeel dat hem jaren trouw bleef en waarvan er zelfs nu nog mensen werkzaam zijn in de fabriek. Zijn eerste levenswerk. Aan dit kwart kwam een einde in 1984 toen hij de fabriek verkocht aan een Engels bedrijf. Hiermee kon hij zijn jarenlange fase van hard werken en lange dagen mooi afsluiten voordat hij 50 werd.

- Het startsein voor het derde kwart èn zijn grootste passie; al sinds zijn jeugd. Immers, al van jongs af aan was zijn echte wens via de HBS de Kunstacademie te doorlopen en een echte kunstenaar te worden. Reeds in zijn jonge jaren werden regelmatig uitstapjes naar musea en beeldentuinen gemaakt en gediscussieerd over kunst met kunstenaars zoals Willy Martinali en diens neef Jack Harden. Maar nu kon hij zich dan toch eindelijk volledig geven als kunstenaar. Als autodidact ook nog!

Eerst op het linnen doek, maar al snel bleek de wens om driedimensionaal te kunnen werken groot, met een cursus bronsgieten in Soest onder meer als gevolg. En ontelbare beelden, die gelukkig in de bronsgieterij in Nederweert werden gegoten en niet zoals Jo’s intentie was om dit thuis te gaan doen.

Zijn creaties waren niet alleen uit brons vervaardigd: gevonden voorwerpen op het strand in Spanje resulteerden in een betonnen plaquette met strandtaferelen, een oude typemachine tot een getooide indiaan, een versleten weefgetouw van zijn echtgenote Gusta tot een bank met vrouwtjes: “de weefweefkes”. Maar ook afval van het vervaardigen van de bronzen beelden leidde tot creaties zoals “de Bluumkes”. Het lijkt alsof ook nu weer het mileubewustzijn een grote rol bleef spelen in zijn creaties. Waar hij zich op een gegeven moment mee bezighield kwam tot uiting in zijn creaties. Op deze website worden de meeste kunstwerken, van schilderijen uit de jaren ’60 tot zijn laatste beeldhouwwerk ‘wedergeboorte’ uit 2011 getoond.

Zijn laatste twee (bronzen) beelden heeft hij niet meer zelf kunnen afmaken. Deze zijn door zijn collega beeldhouwer Theo van Dam op zijn aanwijzen afgewerkt. Hij heeft deze nog wel kunnen zien. Zijn laatste levenswerk.

In 2011 is een einde gekomen aan het leven van de beeldend kunstenaar Jo Snijders. Met deze overgang is zijn vierde kwart ingezet. Een kwart van die eeuw die hij gehoopt had te bereiken, zal nu zonder zijn stoffelijk lichaam geschieden!

Zijn werken vertellen het verhaal van het leven van een kunstenaar en maken hem onsterfelijk.

Geschreven door Werner Snijders